در حالی که ایران در سالهای اخیر در زمینه تولید کفش علاوه بر تأمین نیازهای ملی کشورهای خلیج فارس ، این روزها صنعت کفش ایران از حال و روز خوبی برخوردار نیست و در جستجوی هویت گمشده زندگی می کند
از گذشته تا به امروز ، کفش از پاها در برابر آسیب محافظت كرده است ، اگرچه طراحی كفش ها با گذشت زمان تغییر زیادی كرده است ، اما این تغییرات به گونه ای بوده است كه ظاهر آن در ابتدا به كاركرد آن بستگی داشت.
کفشهای امروزی تفاوت زیادی در سبک ، پیچیدگی و هزینه دارند ، بنابراین امروزه در طراحی کفش جنبه زیبایی آن نیز مورد توجه قرار می گیرد.
کسب اطلاعات بیشتر راجع به تولیدی کفش اسلامشهر
در صنعت کفش که هر چه دقیق تر می شود ، یکی از اولویت های استراتژیک صنعت کفش ایران ، نیاز به سرمایه گذاری های مشترک خارجی برای حفظ و توسعه سهم بازار داخلی ، مد و برندسازی و ایجاد شبکه های توزیع پیشرفته است. ، تقویت خوشه های صنعتی و توسعه صادرات.
در همین حال ، اطلاعات و تبلیغات هوشمند برای ترغیب مردم به استفاده از تولید داخلی ، ایجاد زیرساخت های انسانی ، سازمانی و تحقیقاتی ، فناوری و بهره وری صنعت کفش با کارایی بالا و کاهش هزینه ها. تولید و بالاخره حمایت از وزارت سکوت نباید صنعت کفش باشد. این مورد نادیده گرفته شد زیرا یکی از اولویت های این صنعت است و باید مورد توجه قرار گیرد.
رونق تولید تضمین حفظ و بقای اقتصاد است
نیازی به گفتن نیست ، اگر در سال پرش تولید ، توجه ویژه ای به تولید به عنوان مهمترین و اساسی ترین بخش اقتصاد ملی شود ، چرخ اقتصاد کشور بهتر خواهد شد. زیرا رونق تولید ، حفظ و بقای اقتصاد را تضمین می کند.
مطالعات نشان می دهد که بخش خصوصی توانسته است هر ساله حدود 180،000 جفت کفش به کشورهای دیگر صادر کند ، و با 0.8٪ تولید ، آن را به دوازدهمین صادر کننده بزرگ جهان تبدیل کرده است.
با این حال ، کارشناسان تخمین می زنند که ظرفیت واقعی این صنعت 100 میلیون دلار صادرات و اشتغال 5000000 نفر است که با حمایت از این صنعت توسط مسئولان دولتی و افزایش خرید کفش تولید شده در کشور توسط جمعیت حاصل می شود. بگذارید منتظر تسلط محصولات ترکی و چینی در بازارهای این صنعت باشیم.
کسب اطلاعات بیشتر راجع به تولیدی کتونی
آمارهای دیگر منتشر شده در این زمینه نشان می دهد که ایرانیان از کفش استفاده می کنند ، بنابراین مصرف کفش در ایران 227 میلیون جفت در سال تخمین زده می شود که سهم ایران از مصرف جهانی 1 ، 1٪ و سهم واردات از مصرف است. 22.4 درصد است؛ به عبارت ساده تر ، میزان مصرف کفش در برخی از کشورهای اروپایی 7 جفت کفش در سال است ، اما این ضریب در ایران 2 جفت کفش در سال است ، در حالی که اگر مردم به جای مصرف کفش 3 جفت کفش در کشور مصرف کنند ، صنعت کفش پیشرفت خواهد کرد.
پایین بودن میزان مصرف کفش در کشور نشان می دهد که میزان واقعی درآمد سرانه ایرانیان رو به کاهش است و این که در واقع تقاضای داخلی کفش با کاهش سرانه درآمد محدود شده و مردم قدرت خرید ندارند.
اگر کفش کالای مصرفی باشد ، پایین بودن میزان مصرف کفش در کشور نشان می دهد که سطح واقعی سرانه درآمد ایرانیان رو به کاهش است و در واقع تقاضای داخلی کفش با کاهش درآمد محدود می شود. سرانه و اینکه مردم توانایی خرید ندارند.
در سالهای اخیر ، کفش های داخلی عمدتا توسط تولید کنندگان داخلی واجد شرایط تولید و به سایر نقاط کشور و حتی کشورهای خلیج فارس ارسال می شود ، اما در دو سال گذشته این بازار روزهای خوبی را تجربه نکرده و رکود خوبی را تجربه کرده است. مبلغ زیادی برای رونق این صنعت اهدا شده است ، اما خبری از دستاورد آنها نیست.